Publicatie op deze pagina vindt plaats met toestemming van de auteur

Een ander monument van de menselijke vergissing bevindt zich in Den Haag.
De spijlers ervan staan 64 graden uit het lood.
Ter illustratie van die gedenkwaardige Zaterdagochtend, waarop het Bezuidenhout gebombardeerd werd, omdat een of ander jong officiertje in het Noordfranse Vitry loodrecht en waterpas (latitude en longitude) door elkaar gehaald had.

Ikzelf stond in Voorburg te kijken en zag hoe een hele stoet jonge, gezonde Nederlanders door een commando Duitsers afgevoerd werd.
Keurig in de rij.
Die verbazing van mij toen ik opeens mijn eigen broer ertussen zag lopen!
Zijn rijzige gestalte ver boven alle andere uitstekend. Ik herinner me nog dat ik het op een gillen gezet heb, zo hard, zo hard, dat hij me hoorde, omkeek en ….nonchalant wuifde!
Ik beefde over mijn hele lichaam en hij zwaaide nonchalant.
Dingen zijn eigenlijk altijd in die sfeer gebleven, ik maakte me druk. Maar hij wuifde, ogenschijnlijk althans, alles luchthartig weg.
Een, of misschien twee dagen later, was hij weer terug.
Waarom hij opgepakt was, waarom hij weer vrijgelaten was, niemand die het wist of het vertellen kon of wilde.

Ooit, heel jong nog, had ik eens ’n hele villa zien afbranden, dichtbij het huis van mijn ouders. Maar dit schouwspel van het brandende Bezuidenhout was nog onwezenlijker, indrukwekkender. Veel angstaanjagender.
Sindsdien weet iedereen wel zo’n beetje hoe zo’n blunder heeft kunnen plaatsvinden en dat de schade nooit meer te herstellen is.
Zo’n vergissing gaat dan veel later heel laconiek de geschiedenisboekjes in als zijnde een navigatiefoutje.
Een verschuiving van zo’n twee en een halve kilometer en minimaal vijfhonderd onschuldige burgers vinden de dood.
Twaalfduizend bewoners die hun huis verliezen en zo’n dertigduizend vluchtenden. Ook zijn bijna dertienhonderd woningen zodanig vernield, dat er van de hele wijk praktisch niets meer over is.
Bedoeld om de V2-startplaats bij Duindigt en de commando-post Marlot te vernietigen, alsmede al het Duitse oorlogsmaterieel in het Haagse Bos, wordt een van de mooiste woonwijken ter wereld voorgoed van de aardbodem weggevaagd.

Ik had vaak bij mijn broer gelogeerd in de van Imhoffstraat, die wonderlijk genoeg gespaard bleef, doordat de harde Noord, Noord-Oostenwind plotseling draaide. Ongelooflijk, maar waar.

Een prachtige regel siert de sokkel van het huidige monument in Den Haag:
Bijna nooit zie je een vogel in de lucht zich bedenken, zwenken, terug.
Maar de ziel van Den Haag was foetsie.