Jubileum
Wat voor avonturen beleef je zoal op zaterdagochtend om 10:00 uur? De een sjokt met zijn vrouw door Albert Heijn of poetst zijn auto, de ander lost nog een Alka Seltzer op of draait zich om, weer een ander zal zeggen: Dat gaat u niets aan! Ongetwijfeld leest iemand ergens een Bob Evers-deeltje.

Op zaterdag 2 oktober 1993 staan er andere avonturen op het programma. In de burelen van Uitgeverij De Eekhoorn in Apeldoorn is een nogal bijzondere bijeenkomst georganiseerd. 'Gejubel om een jubileum' is de titel van de volgende evenementen:

• deel 40, Schermutselingen bij een zandafgraving, verschijnt;
• de verhalen bestaan 50 jaar en dat wordt gevierd;
• het 5.000.000ste exemplaar ever van een deel uit de serie wordt uitgereikt.

Sprekers
De dag wordt geopend door Ton Kleppe, samen met zijn broer Hans de grote Bob Evers-activist van dit moment en uitgever/redacteur van de Bob Evers Nieuwsbrief. Hij begroet Marie-José van den Hout en Paul van den Hout, de zuster en de zoon van Willy van der Heide. Verder heet hij twee leden van het 'geheime' Bob Evers Genootschap welkom, Frans Verpoorten jr. en Coen van der Linden. De andere eregasten zijn: Chiel Stenvert, directeur van Uitgeverij De Eekhoorn; John Beringen, schrijver van het boek Het verschijnsel Bob Evers; en, uiteraard, Peter de Zwaan, de schrijver die het werk van Willy van der Heide heeft voortgezet.

De eerste spreker is Coen van der Linden namens het Bob Evers Genootschap, waarvan de voorzitter, Peter Muller, verhinderd is. Eveneens is verhinderd Geerten Meijsing, een van de oprichters van het Genootschap, en schrijver van onder andere De grachtengordel. Hij was bevriend met Willy van der Heide en verwijst in zijn werk regelmatig naar de Bob Evers-serie (zie bijv. het register bij Werkbrieven 1968-1981 van Joyce & Co.). Meijsing heeft voor vandaag de Jubileumrede geschreven, die door Van der Linden wordt voorgedragen. Het Genootschap spoort aan tot verdere ontwikkeling van de Bob Evers-wetenschap en komt met concrete voorstellen. Een van de meest heikele vraagstukken van het Bob Evers-onderzoek is waarom het in de serie zo vaak precies kwart voor drie in de middag is. Omdat kwart voor drie het meest dode tijdstip in de (mid)dag is? Verder pleit het Genootschap voor streng filologisch onderzoek. Maar vooral staat Meijsing in zijn Jubileumrede stil bij de geestelijke vader van de reeks: Willy van der Heide, alias Willem W. Waterman. Er volgen enkele mooie herinneringen. Zo kwam Willy van der Heide naar Bellágio in Italië om Meijsing op te zoeken. Daar wilde hij een Bob Evers schrijven:"Op mijn verzoek", aldus Meijsing, "zou het nieuwe deel aan het Como-meer spelen, en zouden de jongens in een Citroën DS rijden". Vandaag herdenken we Willy van der Heide, maar we vieren de vijftigjarige Bob Evers die allerminst in een midlife crisis verkeert.

De zaal luistert geboeid. Er druppelen nog steeds fans binnen: sommigen moesten zeker eerst naar Albert Heijn.

De volgende spreker is John Beringen, ' s avonds door het televisieprogramma NOVA aangekondigd als "Bob Evers-deskundige". De geleerde presenteert de pocketeditie van Het verschijnsel Bob Evers, bij velen al bekend als typoscript. Uitgeverij Warung Bambu uit Breda heeft het uitgegeven in de bekende kleuren rood en diepgeel. Er staat alweer een volgend werk op stapel, Het Bob Evers-virus. Bij het signeren na afloop heeft Beringen het vrijwel net zo druk als Peter de Zwaan. Iedereen wil een exemplaar van zijn encyclopedische Het verschijnsel, dat, met enige aanpassing, gemakkelijk tot een Bob Evers-dissertatie kan worden omgewerkt.

Chiel Stenvert, directeur van Uitgeverij De Eekhoorn, vertelt welke moeite zijn uitgeversfamilie soms had om Willy van der Heide aan het werk te houden als deze de bokkepruik ophad. Aan Peter de Zwaan, de huidige schrijver van de serie, overhandigt hij het 5.000.000ste deel dat van de persen is gerold. Het exemplaar gaat vergezeld van de originele omslagtekening van illustrator Bert Zeijlstra, die de scène van pagina's 153/154 heeft gebruikt voor de cover van Schermutselingen bij een zandafgraving. Bijna alle omslagen van de laatste drukken van de serie zijn van de hand van Zeijlstra, vandaag eveneens in de zaal aanwezig.

De laatste spreker is Peter de Zwaan (zelve) . Nieuwsgierig bekijkt de steeds vollere zaal (er zijn nu geen stoelen meer vrij) wie toch die vent is die zo naadloos in de voetsporen van Willy van der Heide is getreden. Het is een vrij jonge, lange man met een wat ordentelijker voorkomen dan zijn voorganger (wel heeft hij evenals de grote Meester beharing in het gelaat). Wat hij nog voor andere werken schrijft is behandeld in nummer 1 van de Nieuwsbrief. De Zwaan blijkt een onderhoudend spreker. Zijn Meppelse accent en de droogkloterige humor van de noorderling zorgen voor een aangenaam kwartiertje.

De Zwaan waarschuwt de "Kleppe Brothers" dat ze niet beroemder moeten worden dan de serie, corrigeert een verwijzing uit de Jubileumrede van Geerten Meijsing, merkt op dat het illustere Bob Evers Genootschap eigenlijk niet bestaat en doet uit de doeken dat Paul Nowee, de (tweede) schrijver van Arendsoog, de week voor dit jubileum is overleden. Dan geeft hij antwoord op vragen die hem de laatste tijd (door de pers) vaak worden gesteld. Waarom is hij met Bob Evers begonnen? Is het schrijven van deeltjes voor de serie moeilijk? Gaan de jongens veranderen? Komen er meisjes in de serie? Hoe lang gaat Bob Evers door? Wij zouden in deze Nieuwsbrief wel alle antwoorden van Peter de Zwaan kunnen weergeven. maar dan hebben de journalisten niets meer te doen, en het is de bedoeling dat de aandacht in de pers flink voortduurt. Tot slot treitert De Zwaan de aanwezigen door te openbaren dat deel 41, Bakkeleien in een Berlijnse bios, al klaar is, maar dat De Eekhoorn het pas over een jaar wil uitgeven.

De Zwaan deelt de prijzen uit die twee lezers van het Apeldoorns Stadsblad hebben gewonnen: beiden krijgen de complete serie in cellofaan. Dat ziet er mals uit, bijna net zo mals als een Amerikaanse suit-case bier.

Ruil- en curiosamarkt
Dan sluit Ton Kleppe het sprekersgedeelte af en opent de markt. In alle hoeken en gaten van de uitgeverij klappen lezers hun koffertjes open om ruilmateriaal voor de dag te halen. De meest prachtige drukken, sommige met stofomslag, worden gekoesterd. De Eekhoorn heeft in een vitrine Zuidafrikaanse edities staan: Die strijd om die goudskip. Woedende ruzietelegrammen van Willy van der Heide gaan van hand tot hand. Het gebouw zit vol fans: de gemiddelde leeftijd ligt ergens achter in de dertig, maar alle generaties zijn vertegenwoordigd. Het percentage aanwezige vrouwen: hooguit twee. In een aparte kamer signeren Peter de Zwaan en John Beringen zich een signeerarm, de Kleppe Brothers hebben het druk in een kamer van het Genootschap. De Eekhoorn verkoopt deel 40 en de andere pocketuitgaven. Het televisieprogramma NOVA vraagt iedereen waar Heibel in Honoloeloe over gaat (vroegen ze maar eens hoe je "Evers" uitspreekt in het Amerikaans) en zendt 's avonds een impressie uit. De kantine van De Eekhoorn fungeert als sociëteit waar litteraire debatten worden gehouden: welke drukken had John Beringen eigenlijk moeten raadplegen voor Het verschijnsel ?; worden stijl en techniek van Peter de Zwaan per deeltje beter? De kenners raken verhit. Een Amsterdamse bezoeker vertelt dat zelfs de etalage van Athenaeum op het Spui aan Bob Evers is gewijd. Van de gang klinkt opgewonden loven en bieden. Het lijkt wel een Poolse markt voor tweedehands auto's. Pennen krabbelen adressen op papiertjes en tegen-Genootschappen verkeren in oprichting. Rumoer rond een revival.

© 1994 Hans en Ton Kleppe, Jacoba van Heemskerckstraat 7, 3351 SP Papendrecht

Naar de inhoudsopgave van deze nieuwsbrief Naar de rubriek "de Bob Evers-nieuwsbrief" (algemene informatie) Naar de homepage