Jan Prins luisterde naar het zacht snorrende geluid van de Ford V4-motor die een tomaatrode Saab 961 voortstuwde over de betonplaten waarmee de wegen in de omgeving van het Duitse dorp Reckahn waren geplaveid. De banden veroorzaakten een dof geluid elke keer als ze een naad tussen de plakken beton raakten. Omdat die naden niet op gelijke afstand van elkaar zaten, was het patroon onregelmatig, alsof een drummer een voortdurend wisselend ritme legde, onder het eentonige, bijna slaapverwekkende geluid van de motor en de wind.
De koplampen van de Saab beschenen het Duitse land, dat vrijwel vlak was en waarin grote stukken weiland werden afgewisseld door plukken bos en armetierig struikgewas dat omhoogschoot uit dorre, onbewerkte grond.
Jan zat voldaan onderuit en voelde zich zoals een Prins maar kan zijn, nadat hij een uitbundige gratis maaltijd heeft genoten en erin is geslaagd om een van hem gestolen auto terug te veroveren op een Duitse monteur die nauwelijks droog achter de oren bleek.
Hij vertoonde de neiging om te gaan fluiten, maar hij hield zich in toen hij eraan dacht dat naast hem een Amerikaanse jongen zat die een iets minder plezierige avond achter de rug had.
Bob Evers zag dat hij uit een ooghoek werd aangekeken en bewoog ongemakkelijk zijn schouders
' Stijf.' zei bij. 'ik heb het gevoel dat mijn nekspieren vastzitten. Waar zijn we hier?'
'Een eind voorbij Reckahn,' zei Jan kort. 'Verderop is een dorp dat Krahne heet en vandaar is het een klein stukje. naar de vierbaansweg.'
Bob gromde. 'Het zal me een waar genoegen zijn. Die betonplaten en dat rafelmacadam beginnen me de keel uit te hangen. De autoweg naar Berlijn is in elk geval groot en glad.'
Hij graaide achterover tot hij een reep chocola vond. 'Honger,' lichtte hij toe. 'Het lijkt of er geen einde aan komt'

© 1994 Hans en Ton Kleppe, Jacoba van Heemskerckstraat 7, 3351 SP Papendrecht

Naar de inhoudsopgave van deze nieuwsbrief Naar de rubriek "de Bob Evers-nieuwsbrief" (algemene informatie) Naar de homepage