Nieuwsbrief 11	©	januari 1998 - 6e jaargang nr. 1

Dames en heren, geachte aanwezigen, en in het bijzonder - vanzelfsprekend - Marie-José van den Hout - het is mij als voorzitter van het Bob Evers Genootschap een eer en een genoegen U allen op deze heuglijke dag toe te mogen spreken.

Vier jaar geleden op 2 oktober 1993 vond de eerste grootschalige Bob Evers- manifestatie plaats rond het thema "Gejubel om een jubileum" waarmee bedoeld werd de verkoop van vijf miljoen exemplaren en de bijzonderheid dat het EERSTE gepubliceerde Bob Evers-verhaal, in 1943, werd afgedrukt in het tijdschrift "Jeugd".

Nog vers in de herinnering ligt de prachtige jubileumrede van mijn geacht medebestuurslid Geerten Meysing, een rede die op indrukwekkende wijze werd voorgedragen door bestuurslid Coen van der Linden.

Helaas was ik zelve die gedenkwaardige dag niet in staat in Apeldoorn aanwezig te zijn, omdat mijn aanwezigheid op het eiland Kreta door de toeristen-industrie aldaar reeds besproken, in kannen en kruiken en dus dringend gewenst was.

Thans, bovenal door de tomeloze inzet van Hans en Ton Kleppe, twee namen die ik met grote eerbied uitspreek (en ik zie mijn medebestuursleden instemmend knikken), en mede mogelijk gemaakt door uitgeverij De Eekhoorn, zijn wij vier jaar verder en wederom, wat stijver en strammer geworden, scharen wij ons eendrachtig en broederlijk rond het doel waarin wij ons allen, op een welhaast mystieke manier, verbonden weten, en dat doel, geachte aanwezigen, is, en zal tot in lengte van dagen blijven, de bestudering van de Bob Evers-serie, en het levend houden van- en eer bewijzen aan de nagedachtenis van een van de meest markante mannen die mijn pad, en dat van mijn mede-bestuursleden, ooit gekruist heeft: de "one-and-only" Willy van der Heide, alias Willem W. Waterman, alias teveel om op te noemen.

Het mede-bestuurslid Meysing omschreef hem in zijn toespraak van 4 jaar geleden zo treffend: "Een grote man met een rafelige snor en een scheepspet op en een stem die buiten hoorbaar was, gekleed in een corduroy broek, een militair hemd en een houtje-touwtje jas."

Het is in de Bob Evers-serie - de beste jongensboeken-serie ooit gëáé_hiévéh-~-móééT-2é41's-Martin van Amerongen toegeven) - dat wij de schepper van de drie avontuurlijke knapen Jan, Bob en Arie eer willen bewijzen en postuum hulde en dank willen brengen.

Tegelijk zien wij, Bob Evers-fundamentalisten, in dit doldrieste drietal de geest van Willy van der Heide oprijzen, zo voelbaar - bijna tastbaar - in iedere regel tekst die hij uit zijn "Adler" type-writer ratelde. Daarmee geef ik al aan: iedere authentieke dus niet gemoderniseerde regel tekst!

Als voorzitter van het Bob Evers Genootschap zeg ik het de ware Bob Everiaan van harte na, sterker nog, draag ik hem dwingend op: ER MAG NIET GEKNOEID WORDEN IN DE OORSPRONKELIJKE TEKSTEN.

Het Bob Evers Genootschap wil hierin klare wijn schenken. Ons standpunt moge duidelijk zijn, zoals Meysing in 1993 u reeds voorhield: "Waterman schaamde zich niet voor wat hij schreef; laat de man nog enigszins in zijn werk, in zijn gekkigheden van stijl en meningen, aanwezig blijven. Terug naar de bronnen, de geschreven tekst, zoals de strijdkreet van de filologen luidt."

Ook nu wil ik deze strijdkreet laten horen.

Het is een zaak die hoog op de genootschappelijke agenda staat en die nu al 25 jaar onze bezorgde aandacht heeft. Denk niet dat het altijd leuk is om bestuurslid van het Bob Evers Genootschap te zijn!

U moet echter goed begrijpen, dit soort zaken zijn niet van de ene dag op de andere geregeld.

Wéét dat achter de schermen in alle stilte en ernst het Bob Evers Genootschap, zij het met tussenpozen, gestaag doorwerkt, en dat de verantwoordelijkheid, dit stukje Nederlands, cultuurbezit zo ongeschonden mogelijk aan de komende generaties door te geven, zwaar teneer drukt op de schouders van de bestuursleden.

Nu wij op deze dag in Zeewolde bij het 25-jarig bestaan van het Bob Evers Genootschap stil staan, wil ik kort in gaan op de vraag die ons nogal eens bereikt - en die in alle onbeschaamdheid luidt: "Wat heeft het Bob Evers Genootschap de afgelopen 25 jaar zo allemaal uitgespookt en waarin heeft dit geresulteerd?"

In deze open en tot op het bot gedemocratiseerde maatschappij wellicht een voor de hand liggende vraag, maar tevens een vraag die voor het Genootschap minder eenvoudig te beantwoorden is dan u wellicht denkt, omdat wij ons nu eenmaal in eer en geweten gebonden en gehouden weten aan het op dit punt onwrikbare principe van het Bob Evers Genootschap, dat alle genootschappelijke activiteiten ten strengste geheim zijn.

Veel meer, geachte aanwezigen, kan ik hierover niet zeggen.

Ik volsta dan ook met een verwijzing naar die regenachtige decemberdag in 1972 toen in een metalen koker de statuten en andere niet nader te noemen documenten van het Genootschap, in het bijzijn van de meester, begraven werden in de grond voor het Centraal Station in Amsterdam, waar nu het gereconstrueerde Noord-Zuid-Hollands koffiehuis bovenop staat.

Aan die statuten en aanhangsels die daar begraven werden, hebben wij ons te houden, en ALS wij ons hullen in geheimzinnigheid en raadselen, dan weet u - dat heeft een historische achtergrond, een historische reden die zich aan iedere eigentijdse logica onttrekt.

En ik hóór het goedkeurende grinniken, langzaam overgaand in een oorverdovend gebulder, daar hoog in de hemel of waar ook in de kosmos, waar de geest van de meester, het kan niet anders dan instemt met datgeen dat daar voor de eeuwigheid in historische grond begraven ligt.

Geachte aanwezigen, ik stipuleerde reeds - het Genootschap arbeid in stilte, komt in stilte bijeen met één uitzondering, de prachtige film "De erfenis van een zonderling" door Freddy Veenstra - en verheugt zich in stilte bij het zien van de grote belangstelling die zich rond de Bob Evers-serie de afgelopen jaren aan het afspelen is - met opnieuw één uitzondering: deze dag waarop het voltallige bestuur deelt in uw vreugde en in uw eerbied voor de Bob Evers-boeken in het algemeen, en de herinnering aan haar geestelijk vader in het bijzonder.

Een andere vraag die ik wel eens hoor, is uit hoeveel leden het Bob Evers Genootschap sinds de oprichting in 1972 bestaat. Ik kan daar kort in zijn, de enige leden van het Bob Evers Genootschap zijn - tot nu toe - de bestuursleden zelve.

Ik weet niet of ik een indiscretie bega - ik kijk mijn mede-bestuursleden aan - maar in de 25 jaar van ons bestaan is het nog niemand gelukt om door de ballotage te komen. Er zijn wel pogingen in die richting ondernomen, ik meen voor de laatste keer in 1981, maar helaas, dat liep slecht af. De arme drommel kwam van een koude kermis thuis. Ik treed daar liever niet over in details. Bestuursleden van het Bob Evers Genootschap leiden een eenzaam bestaan, maar om met Victor Hugo te spreken: "De eenzaamheid brengt de poëzie, die altijd in de mens is, tot ontwikkeling."

Het slot naderend van mijn toespraak, wil ik de gebroeders Kleppe nogmaals, mede namens het Bob Evers Genootschap, dankzeggen voor de meer dan voortreffelijke wijze, voor de ernst, de toewijding en de liefde waarmee zij de naam van Willy van der Heide en de Bob Evers-serie levend houden.

Bob Evers is hun levenswerk geworden en zonder jullie, Hans en Ton, waren wij vandaan niet bij elkaar geweest.

Binnenkort bereikt jullie dan ook een uitnodiging voor een Genootschappelijk diner in het NoordZuid-hollands koffiehuis, zodat wij, gezeten pal boven de waterdichte Bob Evers-koker, het glas kunnen heffen op de schrijver Willy van der Heide. Jullie mogen dan kiezen tussen Coca Cola of London Tonic, met uit naam van de schrijver, daar een flinke scheut cognac of jenever in.

Ook wil ik, namens het Genootschap, mijn grote waardering uitspreken voor Peter de Zwaan, die voor de ondankbare taak stond na het overlijden van Willy van der Heide de Bob Evers-serie voort te zetten, en zich van die taak op bewonderenswaardige, meer dan voortreffelijke wijze heeft gekweten. Wij rekenen op zijn begrip voor het feit, dat wij, als hoeders der originele geschriften, daartoe aangewezen en bevestigd door Willy van der Heide zelve, zuiver in de leer moeten zijn en dat wat dat betreft onze horizon inderdaad niet verder reikt dan "Bob Evers verovert Fort B".

Dames en heren aanwezigen, vandaag staat in het teken van de inmiddels 54-jarige Bob Evers. Voor ons, die zijn geestelijk vader zo van nabij gekend en meegemaakt hebben, die hem hebben horen scheiden en vloeken, hebben horen lachen en zingen, die hem, maar helaas in steeds mindere mate, hebben zien schrijven, is dit een dag van vreugde, omdat Bob Evers springlevend en niet kapot te krijgen is, maar ook een dag van weemoed, omdat wij Willy van der Heide, alias Willem W. Waterman, nog dagelijks missen.

Willem, wij brengen jou een eerbiedig saluut, militairement zoals je dat het liefst zag, en u, dames en heren, wens ik een fantastische dag en heel veel Bob Evers toe!! - Ik dank u wel.

© Nieuwsbrief Hans en Ton Kleppe, Jacoba van Heemskerckstraat 7, 3351 SP Papendrecht

Naar de inhoudsopgave van deze nieuwsbrief Naar de rubriek "de Bob Evers-nieuwsbrief" (algemene informatie) Naar de homepage