Wat de Encyclopaedia Britannica is voor de weetgrage Jan Prins, moet de onvolprezen Encyclopaedia Apriana wel zijn voor de Bob Evers-vorscher. Het is bijna ondenkbaar om de serie nog systematischer en vollediger van aantekeningen te voorzien, in dit "Boekwerk over Bob Evers van ene Roger Schenk" - zoals de ondertitel luidt. Automerken, plattegronden, scheid- en spotnamen, merknamen en instellingen, muziek, schepen, vliegtuigen & helikopters, goden (!), volkeren en zeeën, bergen en dalen, hemellichamen, rivieren, kanalen en meren, wapens niet te vergeten, errata & addenda (een van de interessantste rubrieken) en natuurlijk de namen van alle personages (tot zelfs de meest onbeduidende bijfiguren aan toe).  De inhoudsopgave van dit naslagwerk is op zich al een genoegen.

Ook de horeca vormt een eigen rubriek, dat wil zeggen: al die gelegenheden waarin de jongens wat gegeten of gedronken hebben, op elkaar gewacht hebben, of gelogeerd hebben.

Maar wát eten en drinken onze vrinden nu eigenlijk doorgaans, behalve de spreekwoordelijke Droste-flikken en London Tonic?

We weten dat Arie enorme hoeveelheden broodjes ei en kaas kan inslaan, dat Jan Prins 't liefst een bord wasem bestelt, en dat Bob Evers het doorgaans houdt bij 'zijn typisch Amerikaanse gewoonte' van een bak sla met ijs toe (Amerikaans?). Verder biefstuk, dubbele biefstukken, biefstuk op brood en biefstuk met gebakken eieren erover heen.(?) Iedereen kent de oude homp kaas die uit de bureaulade van Arie te voorschijn komt als ze, in afwachting van een volgend avontuur, eens zijn kamer aan het schoonmesten zijn, of de klomp brood die Arie in de ruisende regen uit de kletsnatte zak van Kresse's overjas tovert om iets te eten te hebben wanneer ze door de modder even buiten Humbeek aan het rollebollen zijn.

Dat brood komt van de inkopen die Arie in dat plaatsje heeft gedaan (een van de weinige omslagen van Moriën waarop de tekening ongeveer klopt: "ten eerste twee broden (geen langwerpige, zoals we in Holland kennen, maar ronde - iets groter dan een soepbord en een handbreedte dik.) Drie gestoomde makrelen staken hun bruingerookte, dode koppen triest zijwaarts uit een vettig papiertje.  Flessen melk [op de tekening zijn dat flesjes Cola geworden], met ertussen wat repen Droste chocola, rinkelden in een bruinpapieren zak. Een pakje margarine van een Belgisch merk zat half plat gekneld tussen buik en brood en aan één dikke, roze pink bungelde een halve leverworst, schuin afgesneden en slingerend aan het touwlusje."

Jammer dat die makreel verderop genegeerd wordt.  Onhandig en onwaarschijnlijk dat Arie in de regen geen chocolade kauwt maar Belgisch brood.

Maar waar ik eigenlijk naar toe wil, is wat de jongens - vanzelfsprekend valt die dubieuze eer meestal Arie toe - zélf klaarmaken als ze eens, voor de uitzondering, koken. De voorbeelden die te vinden zijn, laten zien dat het echte Hollandse jongens blijven, geen lekkerbekken.  Denk aan de kip die Arie voor de nasi staat te braden in de caravan, terwijl er even later alleen gebakken eieren op tafel komen - een merkwaardige vorm van reductie of inversie.

Een van de aller smerigste maaltjes wordt echter bereid in de keuken van het huis van Kresse aan de Koningslaan. Daar wordt "een feestmaal op touw gezet dat alle records sloeg" [sic]. Gekookte kip uit blik (heeft zoiets ooit bestaan?), roomkaas, gember, repen Droste chocola, paling in gelei (dus ook uit blik), een blik peren op sap en een kist prikdrank. Later voegt Bob daar nog ananas en likken aardbeienjam aan toe.  Alles dooreen roeren, en dan buffelen met een soeplepel, luidt het recept.  Smakelijk eten!

Volgende keer een nieuw recept.

Geerten Meijsing

© 1999 Hans en Ton Kleppe, Jacoba van Heemskerckstraat 7, 3351 SP Papendrecht

Naar de inhoudsopgave van deze nieuwsbrief Naar de rubriek "de Bob Evers-nieuwsbrief" (algemene informatie) Naar de homepage