Nieuwsbrief 17 | © | januari 2001 - 9e jaargang nr. 1 |
BOB
EVERS (WEER) OP EEN RADERBOOT
Recensie
van deel 47
-door Kolonel Koops-
Opeens
zit de serie in een andere kaft. Deel 47 heeft een ander formaat en mist
de vertrouwde kleuren geel en oranje-rood (behalve op de rug van het boek).
We hebben te maken met een los verhaal op Amerikaans grondgebied, maar
er wordt wel aangehaakt aan het vorige avontuur (dat ook een los verhaal
was): een persoon uit B.46, de transporteur Baudrieux, geeft aan het einde
van het boek een opdracht die zal leiden tot B.48, over een jaar. Slimme
rode draad van Peter de Zwaan. Met elk boek/avontuur gaan nu niet meer
dan een paar dagen verloren. De bijna-volwassen jongens vechten tegen de
(vertelde) tijd (en de schrijver kan zijn Amerikaanse reizen geheel benutten).
Ik zal in deze recensie geen samenvatting of beschrijving geven maar
alleen een paar algemene opmerkingen maken.
Er is sterke drank in het spel, maar nog steeds spelen vrouwen geen
rol (het inpalmen door de charmes van zekere Jane tel ik niet mee). Er
is opvallend vaak sprake van w.c.-bezoek. Er wordt opvallend veel "cola"
gedronken, een woord dat zonder hoofdletter en zonder merk altijd een vreemde
indruk op mij maakt. De jongens bedienen zich van allerlei moderne apparatuur,
maar nog steeds niet van GSM-telefoons (of de pendant daarvan in de Amerikaanse
netwerktechnologie): de mobiele telefoon introduceren in de Bob Evers-serie
zou de dood in de pot zijn. Een belangrijk onderdeel van eik verhaal zijn
de misverstanden, het elkaar kwijtraken, en de briefjes en slimme trucs
die nodig zijn om te hergroeperen. Denk aan alle ingewikkelde telefoontjes
naar tankstations die gangster Johnny Dalmonte's nachts moest plaatsen
in Wilde sport om een nummerbord (B.23). Dit is een zeer realistisch ingrediënt
van de oude meester Willy van der Heide: bij militaire operaties, van Caesar
tot Napoleon tot Norman Schwarzkopf - alles staat en valt altijd met verbindingen.
(Overigens zou je natuurlijk best een verhaal kunnen verzinnen rond mobiele
telefoons: de dingen worden afgepakt, raken verloren, komen in verkeerde
handen, werken niet in een bepaald gebied, etc. Maar dat is dan eenmalig
en in de volgende verhalen kom je er niet meer van af.)
(Terzijde. Jan Prins zit op zijn hotelkamer "te internetten". Het boek
noemt alleen de e-mails die hij aan vaders Roos, Prins en Evers heeft gestuurd
en van hen heeft ontvangen. Later blijkt uit de hotelrekening dat hij ruim
negen uur bezig is geweest. Negen uur! Dat is een lange werkdag. Negen
uur voor een paar e-mails? Noem dan tenminste dat hij uitgebreid de - gratis!
- website van de Brittanica heeft bezocht.)
Onder de fans woedt al jaren een strijd om uit te vinden waar Peter
de Zwaan het halverwege een van de delen heeft overgenomen van Willy van
der Heide. Zonder uitgebreid onderzoek geloof ik dat de stijl van De Zwaan
nu beter te herkennen valt dan vroeger. Opvallend zijn de variaties op
staande uitdrukkingen: "Maar nu avontuur ik me toch mijn bed in". "Als
de heren zijn uitgeschimpscheut". "Heel prima ( ... ). Opperprima." De
volgende passage is ook "typisch" en wordt ingeleid door het werkwoord
"opjutten": '"Wij hebben niets gejut,'zei Arie geschrokken. 'Wij jutten
niet,'zei Bob met volle mond. 'Wij zijn sterk anti-jut."'
Verder zijn de verhalen van Peter de Zwaan zo langzamerhand wat zwaarder
aan het worden en krijgen zij meer en meer een dreigend en luguber complotkarakter.
Het hele mysterie waarom Arie "Rose" reserve-acteur wordt, blijft het hete
boek lang een thrillerachtig mysterie. Bij Van der Heide was toch meer
sprake van kleine, aaneengeregen avontuurtjes met slapstickeigenschappen.
De korte(re) scènes van vroeger waren vaak zo kleurrijk en "apart"
dat ze gemakkelijk in het geheugen verankerd raakten. De verhalen van De
Zwaan zijn spannend, tegen het angstaanjagende aan, maar laten zich slecht
samenvatten en navertellen: er valt voor de jongens niet iets op te lossen
en aan het licht te brengen.
Deze ontwikkeling in stijl en verteltrant zal niet iedere Bob Evers-lezer
bevallen, maar het is wel gezond dat er groei en verandering is.
© 2001 Hans en Ton Kleppe, Jacoba van Heemskerckstraat 7, 3351 SP Papendrecht
Naar de inhoudsopgave van deze nieuwsbrief Naar de rubriek "de Bob Evers-nieuwsbrief" (algemene informatie) Naar de homepage |