|
Help, de alliteraties zijn bijna op
Ze zijn er weer: de circa tweehonderd Bob Evers-fanaten die altijd komen opdagen als er iets te vieren valt. Tussen elf en twaalf druppelen ze binnen bij partycentrum 't Stammineeke in Mijnsheerenland (achter Rotterdam, in de Hoeksche Waard). Wat er op de agenda staat? Niets minder dan de verschijning van deel 50 en enkele daarmee samenhangende festiviteiten. Het is zaterdag 4 oktober 2003.
Ton Kleppe vermeldt in zijn openingswoord dat dit alweer de vijfde grote Bob Evers-meeting is na Apeldoorn (1993), Zeewolde (1997) en Kaageiland (2000 en 2001). Hij bedankt uitgeverij De Eekhoorn voor de financiële steun – bij de eerdere samenkomsten en ook vandaag weer. Welkom allemaal dus. En speciaal natuurlijk Peter de Zwaan en zijn vrouw Lia en Marie-José van den Hout, de zo gewaardeerde diva van de Bob Evers-scene.
Bob Evers-gevoel
Peter Muller trakteert de zaal op een nieuwe aflevering van de endless story over het Bob Evers Genootschap. Helaas is het bestuur vandaag verre van voltallig: slechts Muller en secretaris Frans Verpoorten jr. hebben de tocht naar Mijnsheerenland ondernomen. De voorzitter weet er natuurlijk een draai aan te geven. Te weinig bestuursleden aanwezig? Welnee. De echte afwezige vandaag is Willy van der Heide, de man die hele generaties het Bob Evers-gevoel heeft meegegeven. Hoeveel schrijvers hebben zoveel losgemaakt? En wie denkt dat het alleen maar leuk is om bestuurslid van het Genootschap te zijn, moet zich wel realiseren dat het vaak een eenzaam bestaan is. Sinds 1972 is namelijk nog niemand voor het toch alleszins eenvoudige toelatingsexamen geslaagd. Treurig, maar waar. Het Genootschap moet nu eenmaal zuiver en dus streng in de leer zijn – dat staat tenslotte in de notulen die sinds de oprichting in een vochtbestendige verpakking begraven liggen onder het Noord Zuid Hollands Koffiehuis tegenover het Centraal Station in Amsterdam.
Gelukkig hebben zich in de loop der jaren wel enkele mensen zo verdienstelijk gemaakt voor het Bob Evers-bedrijf dat ze het lidmaatschap van het Genootschap tot op luttele meters genaderd zijn. In dat kader valt vandaag de promotie tot buitengewoon honorair lid te vieren van Ton en Hans Kleppe (helaas afwezig), John Beringen en Roger Schenk. Als de daarbij horende documenten zijn uitgereikt, verzoekt Muller de zaal te gaan staan en dertig seconden stilte in acht te nemen ter nagedachtenis aan Willy van der Heide. Frans Verpoorten maakt zijn komst naar het verre Mijnsheerenland zinvol door nauwkeurig de tijd bij te houden en op de seconde precies het sein te geven dat de aanwezigen weer kunnen gaan zitten.
Vragen
Nu volgt de uitreiking van deel 50 aan Peter de Zwaan. In zijn dankwoord roept de schrijver nog even in herinnering hoe hij ooit aan de klus is begonnen. Het is dat redacteur Stan Willemse van De Eekhoorn hem indertijd vroeg om eens naar het manuscript van het al geruime tijd in de brandkast van de uitgeverij vertoevende deel 33 te kijken, anders was er waarschijnlijk nooit wat van gekomen. Volgens Willemse hoefde hij (De Zwaan) alleen nog maar een eind aan het verhaal te breien, want Van der Heide had het vrijwel panklaar afgeleverd. Dat bleek nu weer zo'n typische grap van de meester te zijn: bij nadere beschouwing was het manuscript verre van voltooid. Dat het de normale omvang had kwam omdat de schrijver een flink aantal loze A4-tjes had toegevoegd.
Na deze ontboezemingen voelt De Zwaan zich genoeg gesterkt om een aantal vragen uit de zaal te beantwoorden. Gaat hij door na deel 50? 'Weet ik nog niet. Ik heb geen verhaal klaar en wat misschien nog wel belangrijker is: ik ben zowat uitgeallitereerd'. Over welk deel heeft hij het langst gedaan? 'Dat kan ik me echt niet meer herinneren.' Bestaan er plannen om de eerste 32 delen te herschrijven? 'Absoluut niet, dat is nog geen moment bij me opgekomen.' Is hij op alle plaatsen geweest die in zijn boeken voorkomen? 'Jazeker, want ik wil de fans geen kans geven me op fouten te betrappen.' Gaat hij andere boeken van Willy van der Heide bewerken? 'Nee.' Heeft hij de karakters van de jongens veranderd? 'Ja, een beetje. Arie is wat minder slim en ook wat minder dik geworden.' Wie is zijn favoriet? 'Jan Prins.' Etcetera.
Amok
Dan volgt een veiling van enkele speciale Bob Evers-objecten. Dat althans vermeldt het programma. Geveild wordt er ook wel, maar verkocht nauwelijks. Met name de gevraagde startprijzen van enkele originele omslagtekeningen van Bert Zeijlstra liggen de zaal te zwaar op de maag. Snel dus over naar het laatste onderdeel: mijn gesproken column. Een smakelijk verhaal over een amokmakende Amerikaan, dat eindigt in het vanuit BE-standpunt gezien om diverse redenen interessante stadje Meppel. De tekst staat op deze site. Nee, geen zorgen, ik ben inmiddels weer veilig thuis.
Gesigneerd
Na afloop van deze verbale schermutselingen is het tijd voor boeken kopen en nieuws uitwisselen. Voor de tafel van Peter de Zwaan vormt zich een lange rij wachtenden met deel 50 in de hand. De schrijver signeert met zwier.
|
