NOMINATIE 10
(uit: Een motorboot voor een drijvend flesje)
| „Dus Pijnenborg was een particuliere detective,” zei Arie
en grinnikte vol voorpret. „Welwel. Het wordt hoe langer hoe interessanter. Maar ik zou wel eens willen weten, voor de sissende salamanders, in wat voor rare geschiedenis Jan en Bob hun neuzen hebben gestoken. En hoe ze aan dat berichtje kwamen. En wáár die Pijnenborg ergens gevangen zit!” Hij stapte in zijn boot, startte voor de zoveelste maal en snorde aan één stuk door, de Ade af, de Koppoel over en de haven van Rijpwetering binnen. Alles lag daar in diepe rust. Hier en daar brandde nog een enkel rose licht achter de gordijntjes van een woonboot, maar geen mens liep over de weg die langs het water voerde, geen gerucht kwam van achter de donkere ramen van café Bakker, die het maanlicht helder weerkaatsten. Slechts het ronkend gesnor van Arie's buitenboordmotor weerkaatste van de zwijgende, donkere gevels. „Een ideale omgeving om particuliere detectives gevangen te houden,” zei Arie tegen zichzelf en minderde gas. De hoge balans van de Paardebrug rees op tegen de zeven sterren van de Grote Beer. Arie zette de motor stop en de boot gleed haar vaart uit naar de glooiende grashelling naast de brug. Arie ving het maanlicht op met de wijzerplaat van zijn polshorloge. Het was twintig over twaalf. Arie was om twee minuten na middernacht de Zeilschool uitgegaan. Dus om bijna precies middernacht was de man op de Laan van Meerdervoort vertrokken. Als hij op tijd was, moest hij om zeven minuten over half één aankomen. „ Ik hoop niet voor hem dat hij vier seconden te laat is,” zei Arie halfluid. „Hij wordt vermoedelijk ontslagen wegens laksheid. In ieder geval tijd genoeg om een stuk chocola te eten.” Hij haalde een handvol repen uit zijn zak, zocht er een uit met nootjes, scheurde het papier er af en begon vergenoegd te kauwen. Arie had alle reden om vergenoegd te zijn: hij had chocola te eten, zat op een prachtige zomernacht buiten in een boot terwijl de rest van het mensdom saai de tijd lag te verdoen in een bed... en er viel weer wat te beleven. |