gepubliceerd op 15/01/2000 laatste wijziging 26/04/2020 reacties en suggesties: e-mail naar simon kuipers

Terug naar de vorige pagina

Bij uitgeverij Arlington House, New Rochelle N.Y. (USA) is van de schrijfster mevr. Shirley Scheibla verschenen het boek POVERTY IS WHERE THE MONEY IS. Het telt 280 pagina's en kost $ 5,95. Het is goed gedocumenteerd en laat zien hoe mensonterend marxisten en de door hen geïndoctrineerden te werk gaan om een chaos in Amerika te veroorzaken en aldus de natie te verlammen. Wanneer de bijzonderheden van dit boek in een humoristische strip waren verwerkt, zouden zij stellig een alledaagse, vermakelijke entr'acte vormen. Maar als feitelijkheden van de "Strijd tegen de Armoede" in de Verenigde Staten vormen zij een triest en ontstellend commentaar op de toestand die thans in Amerika heerst. Wil men weten op welke wijze de organisaties de "Strijd tegen de Armoede" voeren, dan dient men achter meer feiten te komen dan die welke door bedoelde organisaties in rapporten worden gepubliceerd. Men dient ook kennis zien te verkrijgen van de geheime rapporten van de centrales dier instellingen, ook van de kritiek der ontgoochelden en men dient zelf een onderzoek in te stellen naar de juistheid van de gepubliceerde rapporten. Ook dient men zelf met bewijzen te komen, dat de praktijken van die instellingen voor de "Strijd tegen de Armoede" op andere doelen gericht zijn dan op de bestrijding van gebrek en ellende. De schrijfster geeft eerst de geschiedenis van de totstandkoming van het programma voor de "Strijd tegen de Armoede" in 1964 en de nadien verkregen resultaten. Volgens de President "moet van de gezeten burgers zoveel mogelijk worden afgenomen en aan de bezitlozen gegeven". Voor het onderzoek naar de vermogens en de vaststelling van de belastbaarheid daarvan zijn vele personen met linkse neigingen aangesteld. En die waren spoedig van oordeel dat alleen een socialistische aanpak van het armoedeprobleem tot een meer gelijkmatige verdeling der vermogens en bezittingen zou kunnen leiden ....... De programmeurs erkennen wel, dat wat in de V.S. armoede wordt genoemd, het in de meeste landen -zelfs Euorpese landen - niet als zodanig kan worden bestempeld!! Na langdurige discussies over het levenspeil dat als "armoede" kan worden beschouwd, werd door hen bepaald, dat een gezin van 4 personen met een inkomen van $ 3000,- per jaar reeds gebrek lijdt en dus in armoede verkeert. En dat werd als norm aangenomen, ondanks het feit dat door statistiekcijfers wordt aangetoond, dat 46% van de gezinnen met genoemd inkomen een auto bezit, 52% van hen heeft een tv-toestel, 37% heeft een wasmachine, om maar geen verdere opsomming te geven van de moderne apparaten die vele gezinnen met $ 3000,- per jaar hebben aangeschaft ter vergroting van hun welvaart. De organisaties van de "Strijd tegen de Armoede" begonnen hun werk in bouwvallige huizen. Zij kregen medewerking van Hollywood- en TVsterren; zij kregen vrije zendtijd voor radio en televisie en ook veel publiciteit in dagbladen en periodieken. En in minder dan geen tijd wisten de "strijders" tegen de armoede >meer dan $ 35 miljard aan onkosten en salarissen uit te geven! De Verenigde Staten zijn thans overdekt met Centrale Arbeidsbureaus voor streekacties en vele bij- en hulpkantoren voor de "Strijd tegen de Armoede". Wall Street Journal vermeldt meer dan 70 agentschappen die belast zijn met de uitwerking van verscheidene honderden werkprogramma's en Washington Post spreekt van 300 Federale programma's voor onderwijs, armenzorg, verbetering van leefmilieu's en gemeenschapsontwikkeling .... .... 150 bureaus in Washington en 400 regionale en subregionale kantoren zijn daar tegen de armoede ingezet. Wat is het resultaat? De Centrales van de armoedebestrijders zijn in korte tijd broeinesten geworden van misdaad en ziekten en kweekplaatsen geworden van luiheid en werkschuwheid. Menig jongeman die zich bij de leider van een werkkamp meldt en vraagt voor een van de in het programma vermelde vakken te worden geschoold, krijgt te horen, dat er in dat kamp geen opleiding voor dat vak bestaat. Een jongeman vertelde aan mevrouw Scheibla dat hij naar het kantoor van een senator werd gezonden om daar geschoold te worden. Maar wat hij daar leerde was: goed gebruik maken van het handtekeningstempeltje van de senator!

*

Uit cijfers blijkt dat vele opgeleiden minder bekwaam werden dan vóór hun opleiding! Velen zijn werkloos na hun opleiding en anderen werken nu voor een lager loon dan zij verdienden voordat zij in contact kwamen met de Arbeidsbureaus van de strijders tegen de armoede! (Is dat niet dè methode om hoe langer hoe meer ontevredenheid en ontstemming tegen de staat te kweken? Want de organisaties zijn immers staatsinstellingen!) De strijders tegen de armoede wilden de jeugd uit slechte milieu's weghouden, maar door de Centrales kwamen de jonge mensen juist in een nog ellendiger en slechter omgeving terecht! Vele leden van het Amerikaanse Congres geven onomwonden hun afkeuring te kennen over het feit, dat ook bekende communisten de leiding hebben bij het opstellen en uitvoeren van de werkprogramma's voor de bestrijding van gebrek en ellende en voor dat werk heel hoge salarissen ontvangen. Bestuurscommies van verscheidene deelstaten hebben reeds fel tegen deze wantoestanden geprotesteerd en daarbij het licht laten vallen op de ware achtergronden en de namen genoemd van de pseudo-armoedebestrijders. Vele burgemeesters hebben aangetoond dat de ongeregeldheden in hun steden vanuit de centrales van bedoelde strijders worden georganiseerd. Massale ontevredenheid, bittere wrok en haat zijn immers de natuurlijke gevolgen van valse voorlichting en onvervulde beloften! Dit blijkt ook uit de verklaringen van de bedrogen agitators en ontevredenen. Mevrouw Scheibla heeft niet alleen de Amerikanen, maar ook andere volken een grote dienst beweeen door haar speurwerk en presentatie van feiten en achtergronden van ondermijnende activiteiten in een zeer belangrijke staat, een staat waarvan wij onze vrijheid te danken hebben. Want als het in de V.S. tot een "revolutie" komt, ondergaan wij in West-Europa hetzelfde lot als Tsjechoslowakije. Over dit boek heeft nog geen enkel Nederlands blad iets geschreven. Merkwaardig? Welnee, want onze dagbladen zijn doodsbang voor reacties van links. Wat het internationale socialisme wil is immers niet een gelijkmatige verdeling van bezit, maar dictatuur! Want als vandaag het totale wereldvermogen gelijkelijk onder de wereldbevolking wordt verdeeld, dan zullen er morgen weer mensen zijn die meer bezitten dan de anderen. ****************************

Victor H. Huitink